Ester Naomi Perquin

Voor

Hoe meet je de zwaarte van een klap die nooit kwam,
zoek je de fiets waar niets mee is, die er nog staat?
De brand in een leegstaand schoolgebouw,
nooit uitgebroken, laat geen sporen na.
Hier is de eindeloze lijst van dingen die niet zijn gebeurd,
hier is de nooit betaalde prijs voor toeval, dronkenschap,
loslippigheid. Hier is het dodelijke ongeluk, de schade
die je nooit veroorzaakt hebt.
Hier klinkt de niet geslaakte kreet van twee
uit bed gebelde ouders. De stad zwermt
van ongehoord geluid. Je luistert ’s nachts
naar de zachte voetstap van de dochter die
onaangetast de trap op sluipt.

Lange armen
Ester Naomi Perquin liep enkele maanden mee met Politie Nederland, wat leidde tot‘Lange armen’. Een bundel met tien gedichten in een gelimiteerde oplage. „Ik zag dichters en agenten als tegenpolen, maar merkte dat agenten juist heel veel gevoel hebben voor poëzie. Een agent weet heel goed dat één woord het verschil kan maken. Daarin hebben we elkaar gevonden.”