Ramsey Nasr

Van de Herengracht tot aan Istiklal

– een smartlap –

Zeg eens, canim sevgilim
     worden onze kastanjes nog altijd verkocht?
     Zet jij soms onze voetstappen nog 
     in Üsküdar, Eyüp en Taksim? 
     En verder, lieveling, leef je nog?

Zeg me, canim bitanem
     nu alle straten zijn achtergelaten 
     is het waar dat de stad nog maar 
     een lege echo is van ons samen 
     nu jij de resten hebt weggevaagd?

Zeg me
     zwemt er nog vis onder de brug 
     tussen Galata en Eminönü? 
     Klopt het dat ook daar, onder water 
     al je doodsheid om zich heen grijpt nu?

               Ik wandel op en neer met mijn lief
               van de Herengracht tot aan Istiklal.
               Ik had me een gapende kloof voorgesteld 
               maar alles versmelt – alleen jij niet.

     Zeg me dan iets, zeg, sms me:
     wat moet ik in godsnaam doen 
     om nog een letter te ontvangen 
     in Amsterdam vanuit Istanbul?

     Zeg het me, want ik wacht al zo lang
     misschien was je bang, ging alles te snel
     misschien is een liefde op afstand voor jou
     wel helemaal niets – maar voor mij wel.

               Ik wandel op en neer met mijn lief
               van de Herengracht tot aan Istiklal. 
               Ik had me een gapende kloof voorgesteld 
               maar alles versmelt – alleen jij niet.

     Nog altijd wandel ik hele dagen
     hand in hand, heen en weer
     over de Istiklal met mijn lief 
     waar ik de tram, alle mensen, negeer

     waar ik al wandelend niets wilde zijn
     dan een tric-trac-spel voor onze vingers
     waar we rondgingen met handen, lippen
     om onze afstand tot nul af te dingen

Kom, sevgilim, loop met mij
     nog één maal door je doodstille stad.
     Kom naar de Boğaz voor simit en çay.

Kom, hou me vast
     voor de nacht, voor de zwarte
     nacht als een brand bij ons binnenwaait.

               Ik wandel op en neer met mijn lief
               van de Herengracht tot aan Istiklal.
               Ik had me een gapende kloof voorgesteld
               maar alles versmelt – alleen jij niet.