Driek van Wissen

De Groote Zeesluis

Vanaf de brug zie ik een bonte vloot 
Van ranke jollen, logge platte schuiten 
En jachten met parmantige kajuiten 
En telkens vult de sluis zich boot na boot 
En vormt voor hen een stenen moederschoot, 
Want als de zware deuren zich ontsluiten 
Komen ze als herboren weer naar buiten 
En is de vrije vaarweg levensgroot. 

Maar met de blik naar binnen toe gekeerd 
Zie ik opeens ook helder de contouren 
Van alle schepen die hier vroeger voeren 
En ooit naar verderop zijn gepasseerd. 

De sluis leidt niet alleen naar open water, 
Maar geeft ook het verleden door aan later.