Driek van Wissen

Zand en klei

Men kent hier in het Brabants land,
Zo staat het mij tenminste bij,
Een tweedeling der maatschappij
En die houdt met de grond verband:

Ofwel men leeft er in het zand
Als flierefluiter frank en vrij,
Lichtzinnig en te levensblij,
Verstoken van gezond verstand

Of men is zwaarder op de hand
Moeizaam getrokken uit de klei
En zonder paapse ketterij
Zoals het hoort goed protestant.

Die lui ginds aan de overzij
Zijn dus van de verkeerde kant.