Driek van Wissen

Twee pauwen

Al stak je vroeger met z'n beiden
Elkaar voortdurend naar de kroon
En riep je elk op hoge toon
Dat je jezelf kon onderscheiden
Door trots je veren uit te spreiden
En leek dat telkens wonderschoon,
Toch zien wij dat je doodgewoon
En lelijk kwam te overlijden.

En ondanks al je geldingsdrang
Ben jij inmiddels eeuwenlang
Alleen maar wijd en zijd bekend
Omdat je in je ondergang
Net als je dode concurrent
Met meesterhand geschilderd bent.