23 augustus, OLVG Oost

In elke gang van het ziekenhuis
mensen op hun mooist
mondhoeken die hun best doen

De kapper
om daar, juist daar
iedereen nog op z’n mooist te laten zijn
Ballonnen voor tijdelijke vreugde
Als we lippenstift en sieraden
mochten dragen in de OK
zouden we ons behangen met zilverwerk en parels
We zouden gaan voor Cappuccino, 
Plum, Magisch Magenta

In de gangen familieleden
vol bemoedigende, gerepeteerde woorden
‘Bij zus en zo ging het uiteindelijk heel vlot…’
Hoe dichter bij de buik van het ziekenhuis
hoe meer de stemmen verstommen
de taal wordt spaarzamer
plechtiger
gelegenheidstaal
biopt, echo, punctie

En het maakt steeds minder uit hoe je eruitziet
wat je aan had naar het ziekenhuis
hoe je huis is ingericht
je nieuwe tattoo
of je mooi oud aan het worden bent

Maar of je oud aan het worden bent
hoe je meniscus erbij ligt
hoeveel lekjes in je darmen
hoe regelmatig je hart
hoe schoon je vaten

We willen op ons mooist
Tijdens eerste dates
bruiloften en eetstoornissen
Op ons mooist
bij het laatste afscheid

Mijn vader op zijn mooist
door mijn moeder gekleed
in zijn favoriete T-shirt in de kist

Hoe zijzelf zachtroze schoenen
laat bezorgen

Op ons mooist
in wachtkamers
in elke gang van de polikliniek

Rechte ruggen
die soms even buigen
dan snel weer een houding vinden

Op ons mooist
juist als het tegenzit

Babs Gons schreef een bijdrage aan de essaybundel Over ziek zijn - Virginia Woolf et al. (Uitgeverij Het Moet), een bundel vol uiteenlopende ervaringen, waarin toch ook veel overeenkomsten gezien worden – het wachten, frustrerende politieke systemen, schaamte; maar ook naastenliefde, waardering voor de veerkracht van het lichaam, en dans.