De grootste strijd

voor sommigen van ons
begint het pas
na de demonstratie
het protest
het debat

tussen de muren van
vertrouwde huiskamers
in eigen kring, groep, 
op eigen stoep
in eigen gemeenten
worden we heen en weer geslingerd
tussen de lieve vrede bewaren
en onze idealen

voor sommigen van ons
wachten in onze dagelijkse decors
voorouderlijke vetes
bloedlijnen berustend op
bouwwerken van waarden
verhinderen ons gehoord te worden
in taal met te weinig ruimte
voor onze eigen vocabulaire

voor sommigen van ons
begint de revolutie
aan de eettafel
in de boekenkast
op de werkplek

voor sommigen van ons
is thuis waar ze een lucifer
onder je regenboogvlag houden
is thuis waar ze je geen gedag zeggen
omdat je niet lijkt te zijn gesneden
uit hetzelfde vlees en bloed

is thuis
waar we leren navigeren
langs net iets te kleffe ooms
waar we ons als krijgers
uitdossen om plaats te nemen

aan kersttafels vol kalkoenen
waar we proberen uit te leggen
dat we anders eten
geloven
denken
liefhebben

voor sommigen van ons
speelt de ware strijd zich af 
tussen de zwarte huid van vader
de witte van moeder
in de diaspora
van gemigreerde werelden
en botsende denkbeelden
in de kloof tussen klassen

en hoe hoog de vuist ook geheven
hoe eloquent ook de leuzen
het manifest
hoe georganiseerd ook
het verzet

de strijd begint pas echt
op de terugweg

na de solidariteit van het protest
de kameraadschap op de barricade
wacht ons thuis misschien
wel de eenzaamste strijd

maar ook de grootste overwinning

Babs Gons schreef dit gedicht ter gelegenheid van het boek Ongemakkelijke Gesprekken: Survivalgids, een gids die moed geeft om ongemakkelijke gesprekken aan te gaan en steun bij het creëren van verandering en wederzijds begrip.