Dossier gemeenschap
Vier gedichten voor de nieuwjaarsborrel van Adfiz (branchevereniging van onafhankelijke financiële adviseurs)
dan maak je het verschil
een leven lang ben je onzichtbaar
totdat een boerderij afbrandt
en een familie met de handen in het haar
het levenswerk vernietigd ziet
je dirigeert de mensen om woede en verdriet heen
laat zien dat onder puin een toekomst ligt
dat is het echte werk
dan maak je het verschil
zoals je vader dat voor jou deed
stap je in je wagen op welk uur van de dag
welke dag van de week dan ook
breng je rust waar paniek is
het gaat je niet in de kouwe kleren zitten
het komt mee naar huis waar je wordt opgevangen
het kan eruit op het sportveld
waar je naam op het bord staat
niet langer zie ik daarin een bedrijf
een schreeuw om aandacht
een vertoon van geld
ik zie een gezin en de gezinnen
waar het mee samenvalt
–
het gaat bij ons niet om het goedkoopste
je zou er eigenlijk bij moeten zijn
als een klant na een goed gesprek bij ons op kantoor
de deur uitloopt zich omdraait en vol verbazing stamelt
jullie hebben mij helemaal niks verkocht
of wanneer op een verjaardagsfeestje
de een na de ander zit op te scheppen
over hoeveel korting ze krijgen op hun autoverzekering
en een klant van ons zegt
ik heb geen korting
ik heb yvonne en frank
als je fiets gestolen wordt
en je kunt het je veroorloven een nieuwe te kopen
dan kun je zelfstandig dat risico lopen
vinden wij
als jong meisje wilde ik cameravrouw worden
of tekenjuf of kleuterjuf of actrice
mijn vader zei ik zie jou eerder achter de kassa
van de albert heijn belanden
hij zou eens moeten zien hoe een klant
bij ons de deur uitloopt zonder dat we hem iets hebben verkocht
en later opbelt om te vragen
of we al zijn polissen willen overnemen
–
het is leuk thuiswerken maar er is ook meer als werk
een klant wilde vanuit het midden van het land
weer in het zuiden komen wonen
met zijn vrouw had hij een nieuw huis gekocht
en het oude verkocht
twee weken voor de overdracht werd hij ernstig ziek
en na vier dagen bleek dat hij de overdracht niet ging halen
dezelfde dag hebben we toen in het ziekenhuis
nog een notaris weten te regelen
zodat het testament kon worden opgesteld
en de overdracht kon plaatsvinden
binnen een week was
door goed meewerken van de bank
ook de hypotheek aangepast
dat heeft mij aangegrepen
de zoon van deze mensen zie ik regelmatig
want hij zit in de sponsorcommissie van de voetbalclub
waar ik zelf 25 jaar jeugdtrainer ben geweest
er loopt bijna niemand weg bij ons
door de sfeer op kantoor
ik sta met twee poten in de klei
als de wc schoongemaakt moet worden
doe ik het ook
–
vreemde eend in de bijt
ik zie mijn collega’s nooit als concurrenten
maar echt als collega’s met wie we samenwerken
een klant die voor een lagere premie naar iemand anders gaat
krijgt altijd een keurige brief
bedankt voor het vertrouwen
mocht het elders toch niet bevallen
schroom dan niet om weer contact op te nemen
die brief maakt indruk en ook het feit dat ik niet heb gebeld
soms komt zo’n klant na twee jaar weer terug
dan heb je ze voor het leven
het is jammer dat er weinig instroom is van jonge mensen
vroeger viel ik daar zelf ook onder
ik ben de zoon van een man die al in 1972
een assurantiekantoor is gestart
ik neem dat nooit over dacht ik
jasje dasje stoffig vak
nu lobby ik in den haag
voor verse aanwas
*
Adfiz (https://www.adfiz.nl/), een branchevereniging van onafhankelijke financiële adviseurs, nodigde mij uit een gedicht te schrijven voor hun online nieuwjaarsborrel. Ik stelde voor om in plaats van een algemene tekst vier gedichten te maken op basis van gesprekken met aangeslotenen. Ik kreeg de persoonlijke verhalen te horen van de mensen bemiddelen tussen ons en onze verzekeringen of die een notaris voor ons regelen als we op sterven liggen.
Bij het optreden wilden ze graag vioolmuziek. Daarbij moest ik meteen denken aan Oene van Geel (https://oenevangeel.com/).
