Lieke Marsman

Een Afghaanse tolk krijgt Nederlandse les

“Ach wat heet nou traag, er was eerst nog tijd.
Ik maak nimmer fouten, tot het me spijt.
Het was andermans strijd die ik hier verloor
en we zagen het komen — complimenten daarvoor.

Er ging iets niet goed, maar is dat meteen slecht?
We deden ons best en ook dat mag gezegd.
Doorgaans alwetend, voor de rest onbekend.
Altijd daadkrachtig, maar niet in het weekend.

Je voelt je verraden? Wees niet zo negatief:
we boden je voor de ondergang perspectief.
We sloegen alarm! Daarna sliepen we door.
Al die grijze gebieden waar ik je nooit over hoor…

Wie z’n huis is ontvlucht heeft een huis. Is dat arm?
Slechts een beetje te laat, want je bloed is nog warm.”