Wiegelied

slaap zacht mijn land
vannacht ga ik niet weg

de hoeken van je dromen
zal ik kraken voor ons twee

mijn tongval modderzacht
haakt zich reeds vast, daar

zal ik wachten, daar alleen
in vaste slaap je opzoeken

onderduiken samen fluisteren
voetballen uren achtereen

en dan gehakt met jus en prei
deze nacht stelen we tijd

zullen wij slapen, thuis
als vroeger zonder schaamte

blijven we jong, blijven
ademen niet weggaan

geen ontwaken
eenzaam land en ik

gaan roerloos varen
bijna onbemand, dus slaap

uit alle macht slaap zoet
in mij, alleen de nacht

biedt plaats genoeg
voor ons vrije zwarte gat
Bij de discussie over de verblijfsvergunning van Mauro Manuel